Cholernie tęsknie, tęsknie za czasami kiedy byłam głupią, szczerbatą blondyną, którą naprawde nie obchodziło jak wygląda, co ludzie o Niej powiedzą.
Miałam przyjaciół którzy mimo wszystko Nigdy mnie nie zostawili, nie byli ze Mną dla zakładu czy jakiego kolwiek czegoś aby Mnie wykorzystać. Praktycznie Oni nie byli przyjaciółmi, byli rodziną, a nawet czymś bliższym, osobami z którymi będąc uciekałam od problemów i dobrze się bawiłam.
Czytając Moje poprzednie notki, przychodzi mi do głowy tylko `kurdę, byłam strasznie mądra`.
Dopiero teraz, naprawdę zobaczyłam ile spieprzyłam, widzę mój każdy błąd przed oczami, oraz każdą dobrą chwilę spędzoną z Moimi przyjaciółmi.. .
Mimo ze nie jestem w stanie naprawić Moich błędów, które najchętniej wymazałabym z Mojego życia, będę żyć biorąc przykład z osoby jaką byłam kiedyś.
Chciałabym również podziękować ludziom, którzy mimo wszystko są ze Mną do dzisiaj.
Co prawda, wspomnień nikt nie może mi odebrać
Ale i tak boli, że nie możecie być tu i teraz
I chodzić ze mną razem po krętych losu ścieżkach
Pocieszać po porażkach, cieszyć po zwycięstwach
Razem tak wiele, choć obiektywnie prawie wcale
Ale piękna była każda chwila spędzona razem
I Wybaczcie, że straciliście kilka minut na czytanie Moich wypocin pisanych w Internecie, bo przecierz każdy potrafi coś takiego napisać. Ale naprawdę nie obchodzi Mnie to, co o Mnie myślicie.
Zawsze moją ucieczką od świata było pisanie tutaj na blogu oraz photoblogu .
Lubię To, i nic Mnie nie przekona żebym to skończyła.
A no.. trzeba się kiedyś podnieść i iść dalej, mimo ze nie naprawisz spraw które kiedyś spieprzyłeś.
Każdy chce dążyć do precyzji, zapominając o tym najważniejszym.
Nie muszę widzieć ich twarzy na zdjęciach, żeby pamiętać.
